Tkanina Adinkra jest używana podczas tradycyjnych ceremonii pogrzebowych ludu Asante w Ghanie, a także wielu ich sąsiadów. Dowiedz się wszystkiego o tej zachodnioafrykańskiej tkaninie . Pogrzeby należą do najbardziej wystawnych ze wszystkich ceremonii rytualnych Asante i wyraźnie stanowią część ich niezachwianego zaangażowania w cześć swoich przodków. Uczony JB Danquah definiuje znaczenie adinkra jako „rozstać się, rozdzielić, opuścić siebie, pożegnać się”.
Tkaniny Adinkra wyróżniają się wzorami wykonanymi przy użyciu rzeźbionych podkładek z tykwy i czarnego barwnika umieszczonego w prostoliniowej siatce, której podziały tworzy trój- lub czterozębny grzebień szczotkowany na segmenty mierzone wzdłuż i wszerz tkaniny. Niektóre tkaniny mogą mieć pojedynczy wytłoczony wzór, podczas gdy inne mogą mieć ponad dwadzieścia różnych wzorów naniesionych na powierzchnię.
KOLORY ADINKRY
Aby tkanina mogła zostać nazwana adinkra, musi mieć te wytłoczone wzory. Jeśli tkanina ma służyć jako strój żałobny, należy ją zafarbować na jeden z trzech kolorów: czerwony, brązowy lub ciemnoniebiesko-czarny. Ten ostatni kolor z reguły nie jest stemplowany. Niektóre źródła podają, że czerwona adinkra zarezerwowana jest dla najbliższych członków rodziny, inne podają, że taką rolę pełnią tkaniny brązowe. Oczywiste jest, że praktyki są różne. Tkaniny Adinkra, które pozostają białe lub są drukowane na tkaninach w jaskrawych kolorach, nazywane są „niedzielnymi adinkrami” i nie są używane na pogrzebach, ale raczej jako uroczyste ubrania na różne specjalne okazje, podobnie jak Tkanina Kente .
HISTORIA TKANINY ADINKRA
Najstarszy znany materiał adinkra (obecnie przechowywany w British Museum) pochodzi z 1817 roku i składa się z dwudziestu czterech pasków niebarwionego materiału bawełnianego, każdy o szerokości około trzech cali, tkanych ręcznie na tym samym typie poziomego krosna wąskopasmowego, które kente Asante . Paski są przyszyte krajka do krajki (wykończone krawędzie materiału), aby uzyskać duży męski materiał owinięty wokół ciała, w stylu togi, z zakrytym lewym ramieniem i odsłoniętym prawym. Kobiety noszą dwie części, jedną jako spódnicę, a drugą jako górną chustę lub szal. Na początku XXI wieku ten ostatni element częściej przekształcano w bluzkę.
Stosowanie łączonych ze sobą wąskich pasków o ustalonej szerokości niewątpliwie wpłynęło na podziały kompozycyjne tkaniny i wielkość wczesnych znaczków. Jednak pod koniec XIX wieku importowane i produkowane przemysłowo tkaniny fabryczne w dużej mierze zastąpiły ręczne sploty paskowe. Również w tym czasie Brytyjczycy produkowali tkaniny młyńskie z nadrukowanymi na rolkach wzorami adinkra na rynek Afryki Zachodniej.
Wiele tkanin adinkra charakteryzuje się dodatkowym wzorem, czyli dalszym podziałem tkanin męskich na długości za pomocą pasków wielobarwnego haftu biczowego w zestawieniach koloru żółtego, czerwonego, zielonego i niebieskiego. Jak widać na fotografii ówczesnego króla Asante z 1896 r. Agyemana Prempeh I , praktyka ta sięga co najmniej końca XIX wieku.
Haft jest zwykle prosty na całej długości materiału, ale ważną odmianą są postrzępione krawędzie we wzór zwany „stonogą” lub „zygzakiem”. Chociaż niekoniecznie nawiązując do adinkry, Anglik Thomas Bowdich zaobserwował tę praktykę w 1817 roku. Na niektórych tkaninach ręcznie tkane wielobarwne paski o szerokości około półtora cala zastępują haft.
Powszechnie przyjmuje się, że rodzaj adinkra od początku pozostawał pod silnym wpływem islamu, a w szczególności inskrypcji tkanin arabskich, które nadal są produkowane u północnych sąsiadów Asante. Tkaniny te mają podział przestrzeni przypominający siatkę i szereg ręcznie rysowanych wzorów, które są łatwo rozpoznawalne jako wzory adinkra. Niektóre z tych samych zasad i motywów można znaleźć także na inspirowanych islamem odlewanych miedzianych naczyniach rytualnych, tzw kuduo .
Zainteresowanie Asante duchową skutecznością islamu i umiejętnością czytania i pisania po arabsku jest dobrze udokumentowane od początku XIX wieku. Znamienne jest, że tkanina z napisem w języku arabskim do dziś stanowi część garderoby obecnego króla Asante. Argument jest taki, że tłoczona tkanina adinkra została opracowana w wyniku tropikalizacji pracochłonnej i wyraźnie wykształconej odzieży muzułmańskiej.
WZORY I RYSUNKI ADINKRA
Bogactwo słownictwa graficznego znaczków pocztowych jest szczególnie interesujące dla badania i uznania Adinkry. Do połowy XX wieku motywów było około pięćdziesięciu, często powtarzających się. Jak większość W sztukach asantycznych obrazy wizualne mają bardzo konwencjonalny komponent werbalny. Znaczenie wielu motywów wyjaśniają powszechnie znane przysłowia.
Wzór z czterema spiralnymi kształtami wystającymi ze środka reprezentuje maksymę: „ Baran walczy sercem, a nie rogami ”, co sugeruje, że siła charakteru jest ważniejsza niż broń, której się używa. Stempel w kształcie fleur-de-lis identyfikowany jest z kurzą łapką i wiąże się z przysłowiem: „ Kora stopa może nadepnąć na swoje pisklęta, ale ich nie zabije ”, czyli matka zapewnia ochronę i przewodnictwo , nie niebezpieczeństwo. Znaczek przedstawiający drabinę ilustruje to, co nieuniknione: „ Po drabinie śmierci nie wchodzi jeden człowiek ”.
Być może najczęstszym motywem jest abstrakcyjna forma, która przedstawia to, co zwykle tłumaczy się jako: „ Z wyjątkiem Boga ”, ale jej znaczenie lepiej wyraża się jako „ Tylko Bóg ”. Podobnie jak w przypadku większości ich dzieł, światopogląd Aszanti jest wspaniale wyartykułowany w tej nagrobnej tkaninie.
W XXI wieku zbiór projektów znaczków powiększył się do ponad pięciuset. Zawierają wiele odniesień do współczesnego świata, w tym samochodów, elektrowni wodnych i telefonów komórkowych. Szereg projektów przedstawia logo różnych partii politycznych Ghany, które rywalizują o władzę od czasu uzyskania niepodległości (ręka, kogut, słoń i drzewo kakaowe). Kolejnym trendem jest seria znaczków, które dosłownie wyrażają swoje przesłanie.
Na przykład „ EKAA NSEE NKOA ” wygrawerowane na znaczku w kształcie tykwy nawiązuje do dłuższego przysłowia, które można przetłumaczyć jako: „ Dzięcioł świętuje śmierć drzewa onyina ”. Ponieważ ptak zakłada gniazda i żeruje na martwym drzewie, jest to swego rodzaju wypowiedź na temat cyklu życia. Praktyka ta przypomina o pochodzeniu adinkry z tkanin wypełnionych napisami, z odręcznymi napisami (choć w języku arabskim).
Podobnie jak w przypadku Asante Kente, werbalny element obrazów Adinkra jest ważnym czynnikiem wpływającym na jego popularność w społecznościach afroamerykańskich. Adinkra tkana na młynie jest prawie tak samo popularna w handlu jak kente wytwarzana maszynowo i pojawia się w wielu formach odzieży, w tym kapelusze , torby , szaliki i szale . Indywidualne projekty adinkra przekroczyły nawet formy ubioru, stając się ważnym elementem projektowania graficznego, sztuk pięknych, a nawet architektury.
